Я иностранный студент. Меня зовут Отмар. Я приехал из Танзании. Сейчас я нахожусь очень далеко от своей родины, от своей семьи. Сначала я очень скучал по своим родителям, по дедушке и бабушке, по братьям и сёстрам. Но я хочу учиться, хочу иметь высшее образование и стать хорошим врачом. Если я буду хорошим врачом, то я буду хорошо зарабатывать и смогу в будущем помогать своей семье. Звонить домой, в Танзанию, очень дорого. Поэтому я звоню только один раз в месяц. А один раз в неделю я пишу письма.
Десять лет назад мой старший брат Салим тоже учился в Украине, в городе Киеве. Он тоже звонил только один раз в месяц, а каждую неделю писал письма. Он посылал письма по почте в конверте. Но сейчас есть Интернет, который может помочь затысячи километров.несколько секунд отправить письмо заПоэтому я не пишу письма домой на бумаге и не отправляю их вконверте, как мой старший брат. У меня в общежитии, где я живу, нет компьютера, поэтому я иду в Интернет-кафе, пишу письма и отправляю их по электронной почте. Я могу посылать по Интернету не только письма, но и фото. На фото я и мои друзья в университете, в аудитории, в общежитии, в городе, на природе. Мама и папа очень любят мои фото, потому что им очень интересно видеть места, где я живу.Учусь и отдыхаю. Со своими друзьями, которые находятся в разных странах, я общаюсь по Интернету врежиме он-лайн. А еще я могу открыть интересные сайты и почитать новости о своей родной стране или найти и скачать информацию, которая мне нужна на занятия на английском языке, потому что я ещё не очень хорошо понимаю по-русски.Могу сказать, что Интернет – это мой друг и помощник.
թարգամնությաուն
Ես միջազգային ուսանող եմ: Իմ անունը Օթմար է։ Ես եկել եմ Տանզանիայից։ Հիմա ես շատ հեռու եմ հայրենիքից, ընտանիքից։ Սկզբում շատ էի կարոտում ծնողներիս, տատիկիս ու պապիկիս, եղբայրներիս ու քույրերիս։ Բայց ես ուզում եմ սովորել, ուզում եմ բարձրագույն կրթություն ստանալ ու լավ բժիշկ դառնալ։ Եթե լավ բժիշկ լինեմ, լավ գումար կվաստակեմ ու հետագայում կկարողանամ օգնել ընտանիքիս։ Տանզանիայում տուն զանգահարելը շատ թանկ է: Դրա համար զանգում եմ ամիսը մեկ անգամ։ Իսկ ես շաբաթը մեկ նամակ եմ գրում։
Տասը տարի առաջ մեծ եղբայրս՝ Սալիմը նույնպես սովորել է Ուկրաինայում՝ Կիև քաղաքում։ Նա նաև զանգում էր ամիսը մեկ անգամ և ամեն շաբաթ նամակներ էր գրում։ Նա փոստով նամակներ էր ուղարկում ծրարով։ Բայց հիմա կա ինտերնետ, որը կարող է օգնել հազարավոր կիլոմետրեր: Նամակ ուղարկեք մի քանի վայրկյանով: Հետևաբար, ես նամակներ չեմ գրում տուն թղթի վրա և ուղարկում եմ դրանք ծրարով, ինչպես իմ ավագ եղբայրը: Ես համակարգիչ չունեմ իմ հանրակացարանում, որտեղ ապրում եմ, ուստի գնում եմ ինտերնետ սրճարան և նամակներ գրում և էլեկտրոնային փոստով:Ես կարող եմ ինտերնետով ուղարկել ոչ միայն նամակներ, այլև լուսանկարներ։ Լուսանկարում ես և իմ ընկերները համալսարանում ենք, դասարանում, հանրակացարանում, քաղաքում, բնության գրկում։ Մայրիկն ու հայրիկը շատ են սիրում իմ լուսանկարները, քանի որ նրանց շատ է հետաքրքրում տեսնել այն վայրերը, որտեղ ես ապրում եմ, ես սովորում եմ և հանգստանում: Իմ ընկերների հետ, ովքեր գտնվում են տարբեր երկրներում, ես առցանց շփվում եմ ինտերնետի միջոցով։ Նաև կարող եմ բացել հետաքրքիր կայքեր և կարդալ հայրենի երկրիս մասին նորություններ կամ գտնել և ներբեռնել անգլերեն դասերի համար անհրաժեշտ տեղեկատվություն, քանի որ ես դեռ լավ չեմ հասկանում ռուսերենը: Կարող եմ ասել, որ ինտերնետն իմ ընկերն է և օգնականը: