Ճամփորդության պատում

Ամսի տասներկուսն էր մի խավարչտին առավոտ։ Քոլեջի երեխաներով ուղևորվեցինք դեպի Ջրվեժի անտառապարկ։ Օրն ուղակի հիանալի էր այնքան ձյուն կար, որ ոտքերս խրվում էին ձյան մեջ և այնքան մառախլապատ էր, որ մի փոքր հեռանում էինք իրարից չեինք կարողանում տեսնել իրար։ Տպավորություները ուղակի հիանալի էր այնքան սահեցինք և խաղացինք որ արդեն տուն գնալուց հոգնել էինք։ Նաև այցելեցինք Չարենցի կամար այնքան մառախուղ էր վերեվում վոր չեինք կարողանում տեսնել բայց տեսարանը ուղակի հիանալի էր։

Skip to toolbar