Ճամփորդություն դեպի Օրգով, անոմալ զոնաներ ուսումնասիրություն։

1.հավաքել տեղոկություներ օրգովի և պարիս հերունու մասին

2.հհ անոմալ զոնաներ տեցեկություներ անոմալ զոնաների մասին

1.ՌՉՀԳՀ Ինստիտուտի ԱԳԿ-ում է տեղակայված մի եզակի գործիք, որի անվանումը միջազգային գիտական շրջանակներում հայտնի է որպես Հերունու ռադիո-օպտիկական դիտակ (ՌՕԴ-54/2.6): Այն իրենից ներկայացնում է 4000 հայելի, 54 մետր տրամագծով մեծ երկհայելի անտենա, որին համադրված է նաև 2.6 մետր տրամագծով օպտիկական դիտակ։ Այդպիսի համակարգը առաջինն ու եզակին է աշխարհում։ Հայկական այս անտենան ունի մի շարք առավելություններ աշխարհի այլ մեծ անտենաների բնութագրերի համեմատ։ ՌՕԴ-54/2.6 կիրառության բնագավառներն են տիեզերքի ուսումնասիրությունը և հեռավոր տիեզերական կապը։ Նախագծվել և կառուցվել է 1975-1985 թվականներին Ռադիոֆիզիկայի գիտահետազոտական ինստիտուտի կողմից՝ Պարիս Հերունու ղեկավարությամբ[1][2]։ Գտնվում է ծովի մակարդակից 1700 մ բարձրության վրա։

Պարիս Հերունու ստեղծած՝ աշխարհում եզակի ռադիո-օպտիկական աստղադիտակի գործունեությունը տասնամյակներ շարունակ դադարեցված է եղել։ Ներկայումս այն պատրաստվում է վերագործակվման։ Հին դիտակը կշահագործվի նոր եղանակով՝ համակարգչով։ Տիեզերքից եկող աղմուկը, ձայները ևս համակարգչով կարձանագրվեն ու կմշակվեն որպես տեղեկատվություն[3]։ ՌՕԴ-54/2․6 ռադիոդիտակի վերագործարկումը (գործընթացի նախնական փուլից մինչև կանոնավոր շահագործման տևական փուլը) և անտենային չափումների պոլիգոնի զարգացումը տարաբնույթ և մեծաքանակ գիտահետազոտական և ուսումնահետազոտական աշխատանքներ իրականացնելու հնարավորություն է ստեղծում։

Ակադեմիկոս Հերունու ղեկավարմամբ Հայաստանում ստեղծվել է անտենային ճարտարագիտության հայկական գիտական դպրոց, հիմնված կառույցը մեծապես նպաստել է Օրգով և Տեղեր գյուղական համայնքների սոցիալ-տնտեսական բարեկեցությանը։ Օրգովի մոտակայքում 1975 թվականից կառուցվել է Արագածի Գիտական Կենտրոնը (այսուհետ՝ ԱԳԿ), որը հանդիսանում է անտենային ճշգրիտ չափումների պոլիգոն, որտեղ տեղակայված է աշխարհի միակ ռադիո-օպտիկական դիտակը՝ ՌՕԴ-54/2.6: Հերունու ռադիոդիտակի կիրառման բնագավառներն են. տիեզերքի հետազոտությունը և հեռավոր տիեզերական կապը։

ՌՕԴ-54/2.6 ռադիոդիտակը նախատեսվում է գործարկել միջազգային գիտական հանրության հետ սերտ համագործակցության պայմաններում երկարաժամկետ գիտական հետազոտական նախագծեր իրականացնելու նպատակով։ ՌՕԴ-54/2.6 ռադիոդիտակը գործարկվելու է աստղագիտության և ռադիոաստղագիտության, հեռավոր տիեզերական կապի բնագավառներում գիտական և կիրառական խնդիրների լուծման նպատակով։

Օրգովի ռադիոօպտիկական աստղադիտակի կառուցման միտքը սկզբում չի ողջունվել Մոսկվայի կողմից։ Պարիս Հերունուն ԽՍՀՄ կառավարությունն առաջարկում էր աստղադիտակը կառուցել Ղրիմում՝ Հայաստանի փոխարեն։ Հերունին շուրջ 17 տարի պայքարեց այս գաղափարի հաստատման համար։

Աստղադիտակը սկսվեց կառուցվել 1980 թվականին։ Ընտրված վայրը չուներ էլեկտրական սնուցում և ճանապարհներ, որի պատճառով զուգահեռ կառուցվում էին նաև օժանդակ շինություններ։ 1986 թվականին աստղադիտակն արդեն պատրաստ էր․ այն համարվեց գյուտ և մտցվեց ԽՍՀՄ գյուտերի Գոսռեեստր՝ «Հերունու հայելային աստղադիտակ» անվամբ[4]։ Դիտակը սկսեց շահագործվել 1987 թվականին և արդեն առաջին տարում արձանագրեց գիտական հայտնագործություն։

Աստղադիտակը գործել է նաև 90-ականներին, սակայն 2000 թվականից սկսած ֆինանսական միջոցների սղության պատճառով գործունեությունը դադարեցվել է։ Մինչև 2021 թվականը, չնայած աշխատունակ է, սակայն չի գործարկվել[5]։

2.Երկրագնդի վրա առանձնացնում են հետևյալ հիմնական բնական զոնաները. խոնավ հասարակածային անտառների, սավանաների և նոսրանտառների, անապատների և կիսաանապատների, փոփոխական խոնավ (այդ թվում մուսսոնային) անտառների, մշտադալար կոշտատերև անտառների և թփուտների, տափաստանների և անտառատափաստանների, բարեխառն անտառների, տունդրայի և անտառատունդրայի, սառցային անապատների:

Խոնավ հասարակածային անտառների կամ ինչպես դրանց ավելի ընդարձակ անվանում են հասարակածային խոնավ մշտադալար անտառների զոնան ձևավորվում է հասարակածային բնական գոտու սահմաններում, ուր տիրապետում է հասարակածային օդային զանգվածը:

Ամբողջ տարին հավասարաչափ բաշխված առատ տեղումների արդյունքում հողի վերին շերտը պարբերաբար լվացվում է և բացվող ապարներում պարունակվող երկաթն ու ալյումինը, շփվելով թթվածնի հետ, ժանգոտում են (օքսիդանում) և հողին տալիս կարմիր և դեղին երանգ, ինչի շնորհիվ այստեղ հանդիպող հողերին անվանում են կարմրադեղին կամ լատերիտային հողեր:

Այս զոնայում է կենտրոնացած երկրագնդի ինչպես բույսերի այնպես էլ կենդանիների կենսազանգվածի և կենսաբազմազանության մեծ մասը: Ընդ որում հազարավոր և նույնիսկ հարյուր հազարավոր տեսակներ դեռ բացահայտված և նկարագրված չեն:

Գոտում բնակվող փոքրաթիվ ցեղերը զբաղվում են հավաքչությամբ ու որսորդությամբ, որը մեծ վնաս չի հասցնում այս բացառիկ բնատարածքային համալիրին, սակայն ավելի բարձր զարգացում ունեցող բնակիչները և պետությունները կիրառում են կրակային երկրագործություն (բացատրությունը տե՛ս սավանաների և նոսրանտառների զոնայի բնութագրում) և մեծածավալ անտառահատումներ՝ ընդերքի ռեսուրսները յուրացնելու նպատակով, ինչը չափազանց մտահոգիչ է համայն մարդկության համար, քանի որ այս անտառները մեր մոլորակի «թոքերն» են: Այս զոնայում է մշակվում նաև նարնջի, բանանի և սուրճի բերքի մեծ մասը:

Սավանաների և նոսրանտառների բնական զոնան, ձևավորվելով մերձհասարակածային բնական գոտու սահմաններում, աչքի է ընկնում փոփոխական խոնավությամբ՝ պայմանավորված մերթ հասարակածային, մերթ արևադարձային օդային զանգվածների ներխուժմամբ, սակայն ամբողջ տարին ջերմաստիճանները չեն իջնում +20°C-ից: Այսպիսի պայմաններում հողին ավելի բնորոշ է գորշ երանգը, քան վառ կարմիր կամ դեղին գույները, ինչի շնորհիվ հողը ստացել է կարմրագորշ անվանումը: Բուսականությունը առավելապես բարձրախոտային է, հանդիպում են նաև ակացիաների, բաոբաբերի և այլ ծառատեսակների նոսրանտառներ: Միևնույն ժամանակ խոտային բուսականությունը խոնավ սեզոնին կարող է ունենալ 2 մ բարձրություն, իսկ չոր սեզոնին հաճախ են հրդեհները: Այս զոնայում տարածված է ինչպես անասնապահությունը, այնպես էլ երկրագործությունը, սակայն շատ դեպքերում կիրառվում է կրակային երկրագործությունը: 

Կրակային երկրագործությունը հողագործության հետամնաց տեսակ է, որի դեպքում հողը բնական բուսականությունից ազատելու և մշակաբույսեր ցանելու համար տարածքը կրակի են մատնում: Սակայն խնդիրը նրանում է, որ այդ հողերի բերրիությունն անմիջականորեն կախված է բնական բուսականությունից, որը հողին կենարար նյութեր մատակարարող միակ աղբյուրն է և առանց այդ բնական բուսականության հողը շուտով կորցնում է իր բերրիությունը և դառնում ոչ պիտանի:

Անապատների հետ սահմանային գոտիներում այսպիսի հողերը, լքվելով, վերածվում են անապատային տարածքների՝ դրանով իսկ նպաստելով անապատացման գործընթացին մեր մոլորակում: Գոտին շատ հարուստ է խոշոր կաթնասուններով և թռչուններով, որոնք նաև սեզոնային հսկայական միգրացիաներ են կատարում:

Ի տարբերություն խոնավ հասարակածային անտառների` սավաննաներում կարելի է վայելել մայրամուտն ու արևածագը: Անապատների և կիսաանապատների բնական զոնան հանդիպում է միաժամանակ երեք՝ արևադարձային, մերձարևադարձային և բարեխառն բնական գոտիների սահմաններում, սակայն ամենուրեք օդային զանգվածների ցամաքային ենթատեսակի տիրապետության գոտում: Այս երեք գոտիներում հանդիպող անապատները և կիսաանապատներն առաջին հերթին միմյանցից տարբերվում են միջին ամսական ջերմաստիճաններով, սակայն հետաքրքիրն այն է, որ ինչպես բարեխառն, այնպես էլ արևադարձային գոտում գտնվող անապատներում գիշերվա ժամերին կարող են դիտվել բացասական ջերմաստիճաններ: Հողերը նույնպես բազմազան են՝ ավազային, կավային, աղուտ-ալկալի, գորշ անապատային և այլն, սակայն բոլորն էլ անորակ են և առանց լրացուցիչ միջամտության բերրիություն գրեթե չունեն: Ոռոգման պայմաններում էքստենսիվորեն մշակում են բամբակենի, խաղող, սեխ և այլ բանջարաբոստանայիններ: Բուսակենդանական աշխարհը նույնպես աղքատ է, հիմնականում տիրապետում են սողունները և չորադիմացկուն բույսերը: Հանդիպում են նաև արագավազ կամ առանց ջրի երկար դիմացող կաթնասուններ և թռչուններ: 

Ներկայումս մարդու սխալ տնտեսական գործունեության և կլիմայի գլոբալ տաքացման պայմաններում ամենաարագ ընդարձակվող բնական զոնան է:

Նույնիսկ թվացյալ բուսականությունը անապատների և կիսաանապատների զոնայում կյանքի երաշխիք չէ, քանի որ հիմնականում սրանք փշեր են:  Փոփոխական խոնավ (այդ թվում մուսսոնային) անտառների զոնան հիմնականում տարածվում է արևադարձային և մերձարևադարձային բնական գոտու սահմաններում՝ օդային զանգվածների ծովային տարատեսակի տիրապետման հատվածներում: Դրանք շատ ավելի սահմանափակ տարածք են գրավում, քան հասարակածային անտառները, սակայն դարձյալ աչքի են ընկնում մեծ կենսաբազմազանությամբ և կենսազանգվածով: Հողերը նույնպես կարմրադեղին են: Այս զոնայի տարածքում մարդիկ հաճախ զբաղվում են բրնձի մշակությամբ:

Մշտադալար կոշտատերև անտառների և թփուտների զոնան ամենափոքր տարածքն է զբաղեցնում և հանդիպում է միայն միջերկրածովային կլիմայի պայմաններում:Այստեղ տիրապետող են դարչնագույն հողերը և քանի որ այս զոնան մարդկության հնագույն քաղաքակրթությունների օրրաններից է, բնական բուսականությունը և կենդանական աշխարհը վատ են պահպանվել:

հղում

հղում

Ճամփորդություն ժամանակի միջով

Ճանապարհորդություն ժամանակի միջով, մարդու կամ որևէ օբյեկտի հիպոթետիկ տեղաշարժը ներկայից դեպի անցյալ կամ ապագա, մասնավորապես, տեխնիկական սարքի միջոցով, որը կոչվում է «ժամանակի մեքենա»։

Ենթադրյալ ճանապարհորդի լուսանկարը, որը արվել է 1941 թվականին Բրիտանական Կոլումբիայում (Կանադա) Գոլդ Բրիջի բացման ժամանակ։ Իրականում տղամարդու կերպարը համապատասխանում է դարաշրջանին և հավաքվածներից տարբերվում է նրանով, որ մնացածն ավելի պաշտոնապես են հագնված։ Հիփսթեր ճանապարհորդի ակնոցները հորինվել են դեռևս 1920-ական թվականներին, իսկ շապիկի վրա հավանաբար պատկերված է «Մոնրեալ Մարունս» լոգոտիպը[1

Ճանապարհորդություն դեպի ապագա

Ժամանակակից գիտությունը թույլ է տալիս ապագա ճանապարհորդելու մի քանի տեսականորեն հնարավոր ուղիներ (ցանկացած օբյեկտ, բնականաբար, ժամանակի ընթացքում ճանապարհորդում է դեպի ապագա, ուստի խոսքը ժամանակի ընթացքի «շրջանցման» ճանապարհորդության մասին է)։

  1. Ֆիզիկական (հիմնված հարաբերականության տեսության վրա), գտնվելով ծայրահեղ բարձր ծանրության տարածքում, օրինակ՝ սև խոռոչի հորիզոնի մոտ։
  2. Կենսաբանական, դադարեցնել մարմնի նյութափոխանակությունը, որին հաջորդում է վերականգնումը (օրինակ՝ կրիոկոնսերվացիա)։
  3. Քվանտային, տեսականորեն քվանտային ֆիզիկայի ավելի խորը իմացությունը թույլ է տալու ոչ միայն տելեպորտավորել տեղեկատվությունը, այլև ֆիզիկական օբյեկտները տեղափոխել ժամանակի և տարածության մեջ։

2017 թվականի մարտի վերջին Popular Mechanics-ը հրապարակեց նյութեր ժամանակում ճանապարհորդելու հնարավորության մասին՝ օգտագործելով քվանտային մեխանիկայի սկզբունքները։ Այսօր հայտնի է տելեպորտացիայի երեք եղանակ. Առաջինը բազմիցս նկարագրվել է գիտաֆանտաստիկ գրողների կողմից՝ մարմինը շարժվում է ժամանակի «նապաստակի անցքով»։ Երկրորդ մեթոդը ներառում է մարդու կամ առարկաների կենսատեխնոլոգիական ապամոնտաժումը մոլեկուլների մեջ, որոնք ավելի հեշտ է տեղափոխել առանձին, և այնուհետև հավաքել ժամանման վայրում: Իսկ երրորդ մեթոդը՝ գիտնականներին թվում է ամենահավանականը, թեև բացարձակապես ֆանտաստիկ է հնչում։ Մարդը սկանավորվում է ատոմային մակարդակում, այնուհետև ինֆորմացիան ուղարկվում է ժամանման կետ, և այնտեղ առկա նյութերից ստեղծվում է նոր մարմին՝ փոխանցվող տեղեկատվության մոլեկուլներին տեղեկատվական կցմամբ։ Այս մեթոդը նման է գիտնականների՝ մարդու ուղեղը համաշխարհային ցանցում տեղադրելու փորձին՝ մարդու հիման վրա արհեստական ​​ինտելեկտ ստեղծելով։

Նշենք, որ ինքը տելեպորտացիան՝ շարժումը հեռավորության վրա, արդեն տեղի է ունեցել 2012 և 2014 թվականներին Լոնդոնում ֆիզիկոսների կողմից: Իսկ արդեն 2016 թվականի աշնանը այս փորձերը հաջողությամբ կրկնվել են Կանադայում և Չինաստանում։ Կանադացի գիտնականները ֆոտոնները՝ լույսի մասնիկները, տեղափոխել են 6 կմ, իսկ չինացիները՝ երկու անգամ ավելի հեռու՝ 12,5 կիլոմետր։ Առայժմ հնարավոր է միայն ֆոտոնների և ատոմների տելեպորտացիա։ Շնորհիվ այնպիսի հատկության, ինչպիսին է «քվանտային խճճվածությունը»: քվանտային մեխանիկա, մասնիկի փոփոխությունը կարող է ակնթարթորեն փոխանցվել մեկ այլ մասնիկի՝ տեղեկատվական կապով։ Արդյունքում, մի մասնիկը կարող է ազդել մյուսի վրա, ինչպես նաև փոխանցել նրան հատկություններ: Այս երևույթը կարելի է անվանել քվանտային ինտերնետ, որը տիեզերական առումով արագ է լինելու։ Այսինքն՝ խոսքը տելեպորտացիայի առաջին փուլի մասին է։

Օտարերկրյա գիտնականները կարծում են, որ մարդու տելեպորտացումը հնարավոր է մինչև 2050-2080 թվականները։ Այսօրվա անհամապատասխանությունը կապված է անհրաժեշտ տեխնոլոգիաների բացակայության հետ, քանի որ անհրաժեշտ է ձևավորել ճարտարապետություն մաթեմատիկական և բիոտեխնոլոգիական մակարդակում. մարդու մարմինը… Այսինքն՝ ստանձնել Աստծո, Ճարտարապետի դերը։ Տեխնոլոգիաների սակավությունը կարելի է համեմատել 1930-ական թվականներին անլար բջջային կապի, անլար հեռախոսների ներդրման ցանկության հետ: Տեսականորեն կարող եք իմանալ, թե ինչպես դա անել,

Ճիշտ է, կար 1938-ի մեկ տեսանյութ, որտեղ մի աղջիկ քայլում է արդյունաբերական հսկա Դյուպոնի տարածքով` զրուցելով կոմպակտ չափսի բջջային հեռախոսով։ Դավադրության տեսաբանները շտապել են աղջկան գրանցել որպես ժամանակի ճանապարհորդ, սակայն 2013 թվականին հայտնաբերվել է «աղջկա» թոռը՝ Գերտրուդ Ջոնսը, ով բացահայտել է գաղտնիքը։ Դյուպոնը հետազոտել է բջջային ռադիոկապի կապը, և աղջկան տվել են սարք փորձարկման համար, և նա խոսել է մի տղամարդու հետ, ով նույն ընդունիչով քայլում էր նրանից ոչ հեռու:

Կան հարյուրավոր պատմություններ մարդկանց մասին, ովքեր տեսել են «ժամանակի ճամփորդներին», բայց ամենահայտնին վստահելի լուսանկարներն ու տեսանյութերն են։ Ամենահայտնի և դեռևս չլուծվածներից մեկը 1940 թվականի լուսանկարն է՝ Կանադայի Բրիտանական Կոլումբիա նահանգում գետի վրա գտնվող South Fork կամրջի բացումը: Նկարի վրա տեսքըտղան արմատապես տարբերվում էր 1940-1950-ականների ոճից: Նա կրում է գերժամանակակից արևային ակնոցներ, պրինտով շապիկ և կարդիգան՝ տրիկոտաժե բլեյզեր՝ 1990-ականների ոճի սանրվածքով: Բայց նույնիսկ եթե հավատում եք նրա մոդայիկ կանխատեսումներին, չեք կարող բացատրել կոմպակտ տեսախցիկը, որն իր ժամանակից մի քանի տասնամյակ առաջ էր։ Նկարն ուսումնասիրած մասնագետները վստահ են, որ համակարգչային մանիպուլյացիա չկա։ Մարդը ներկա է տարբեր տեսանկյուններից տարբեր նկարներում՝ արված տարբեր լուսանկարիչների կողմից:

բայց կոմպակտ տրանզիստորների՝ միկրոչիպերի բացակայությունը ձեզ կստիպի սպասել տեխնոլոգիայի զարգացմանը։

Լույս։ Կորպուսկուլյարներ։

Լույսի բնութագրիչներից է նրա գույնը, որը միագույն ճառագայթման համար որոշվում է ալիքի երկարությամբ, իսկ բարդ ճառագայթման համար՝ սպեկտրային կազմով։

17-րդ դարից ի վեր լույսի էության վերաբերյալ գիտական ​​վեճեր են ընթանում ալիքի և կորպուսուլյար տեսությունների կողմնակիցների միջև։ Ալիքային տեսության հիմնադիրը կարելի է համարել Ռենե Դեկարտը, ով լույսը համարում էր համաշխարհային նյութի՝ պլենումի խաթարումներ։ Կորպուսկուլյար տեսությունը ձևակերպվել է Պիեռ Գասենդիի կողմից և աջակցել Իսահակ Նյուտոնին: Լույսի ալիքային տեսությունը մշակվել է Ռոբերտ Հուկի և Քրիստիան Հյուգենսի կողմից։ Ըստ Հյուգենսի՝ լույսի ալիքները տարածվում են հատուկ միջավայրում՝ եթերում։

19-րդ դարի սկզբին Թոմաս Յանգի դիֆրակցիայի փորձերը համոզիչ ապացույցներ տվեցին ալիքի տեսության օգտին։ Պարզվել է, որ լույսը լայնակի ալիքներ է և բնութագրվում է բևեռացումով։ Յունգը առաջարկեց, որ տարբեր գույները համապատասխանում են տարբեր ալիքի երկարություններին: 1817 թվականին Ավգուստին Ֆրենելը ուրվագծեց լույսի իր ալիքային տեսությունը Գիտությունների ակադեմիայի հուշագրության մեջ։ Էլեկտրամագնիսականության տեսության ստեղծումից հետո լույսը նույնացվել է որպես էլեկտրամագնիսական ալիքներ։ Ալիքային տեսության հաղթանակը ցնցվեց 19-րդ դարի վերջին, երբ Մայքելսոն-Մորլիի փորձը չհայտնաբերեց եթերը։ Ալիքներին անհրաժեշտ է միջավայր, որտեղ նրանք կարող են տարածվել, սակայն խնամքով մշակված փորձերը չեն հաստատել այս միջավայրի գոյությունը: Սա հանգեցրեց

Ալբերտ Էյնշտեյնի կողմից հարաբերականության հատուկ տեսության ստեղծմանը: Պարզվեց, որ էլեկտրամագնիսական ալիքների բնույթն ավելի բարդ է, քան պարզապես նյութի մեջ շեղումների տարածումը: Մաքս Պլանկի կողմից սև մարմնի ջերմային հավասարակշռության հավասարակշռության խնդիրը հանգեցրեց լույսի արտանետման գաղափարի առաջացմանը՝ լուսային քվանտա, որոնք կոչվում էին ֆոտոններ: Էյնշտեյնի կողմից ֆոտոէլեկտրական էֆեկտի ֆենոմենի վերլուծությունը ցույց է տվել, որ լույսի էներգիայի կլանումը տեղի է ունենում նաև քվանտներով։

Քվանտային մեխանիկայի զարգացմամբ ստեղծվեց Լուի դը Բրոյլի կորպուսուլյար ալիքային դուալիզմի գաղափարը, ըստ որի լույսը պետք է միաժամանակ ունենա ալիքային հատկություններ, ինչը բացատրում է նրա դիֆրակցիայի և միջամտության ունակությունը, և կորպուսուլյար հատկությունները, որոնք բացատրում են դրա կլանումը և ճառագայթումը:

Մեխանիկական շարժում արագություն

Մեխանիկական շարժում,հետագիծ,նյութական կետ,տեղափոխություն

Ժամանակի ընթացքում մարմնի տեղափոխությունը տարածության մեջ կոչվում է մեխանիկական շարժում։

Օրինակ՝թիթեռի թռչելը

Մարմինը գտնվում է դաթարի վիճակում եթե տեղափոխություն չի կատարվում։

Մարմնի շարժման ընթացքում թողած գիծը կոչվում է հետագիծ։

Տեղափուխություն է կոչվում մարմնի շարժման սկզբնակետը և վերջնակեը միացնող ուղիղ գիծը։

Տեղափոխությունը տարբերվում է նրանով, որ միշտ ողիղ գիծ է։

Անցած ճանապարհ֊s ցույց է տալիս հետագծի երկարությունը։

Անցած ճանապարհը կամ մեծ է կամ համնկնում է տեղափոխության հետ։

Նյութական կետը այն մարմին է որի չափերը շարժման որոշ պայմաներում կարելի է անտեսել։

Օրինակ՝ավտոմեքենայի շարժումը մյուս քաղաք 200կմ֊ում։

Արագությու՝միավոր ժամանակում անցած ճանապարհ

Կախված արագությունից շարժումը կարող է լինել հավասարաչափ անհավասարաչափ, արագացող v=s:t մետր վարկյան կիլոմետր ժամ։

Աղջիկը պատրաստում է 50 կարկանդակ 5 րոպեում քանի կարկանդակ կպատրաստր 1 րոպեյում։

Լուծում՝ V= 50/5=10 կարկանդակ

Skip to toolbar