Մայրուղուց դեպի աջ թեքվելով, կարող ես վեցից յոթ կիլոմետր գնալ ու քո առաջ կբացվի այդ հրաշալիքը ՝Պարզ լիճը։ Անման է նրա դիրքը՝ կտրոմ ես անտառը, ուր քեզ ողեկցում են տեսակ-տեսակ ծխռեր, բարձրանում ես վեր, հետո հարթավայրով մի փոքր գնում, ապա իջնում ցած ու երեվում է լճի վողորկ, փայլանման կապույտը։ Նա այնպես մեղմաշրշյուն է ծփում, ասես անհոգ գեղեցկուհի է երգում՝ անտառի մեջ մոլորված զբոսնելիս։ ԵՎ ինքն Էլ ,հիրավի , անտառու մոլորված մի գեղեցկուհի էր։